|
Część 4, dzień 4
Rzym. 14,17: "Radość w Duchu Świętym"
WEWNĘTRZNY UŚMIECH
Antoś zawsze wszystkich rozśmieszał. W szkole lekcja po prostu nie była taka jak zawsze, gdy Antosia nie było. Pewnego dnia Jacek zadał mu bardzo dziwne pytanie:
- Czy ty także i wewnętrznie się uśmiechasz, Antosiu?
- A co masz na myśli?
- Chciałbym się dowiedzieć, czy rzeczywiście jesteś taki szczęśliwy w swoim sercu?
- Z całą pewnością Jacku - oczy Antosia rozjaśniły się. - Już wiesz, bo to przecież powiedziałem ci przedtem, że poprosiłem Pana Jezusa, aby mi przebaczył moje grzechy. I od chwili, kiedy mi je przebaczył, przyszedł do mojego serca i w nim zamieszkał Duch Święty. On właśnie mnie czyni wewnętrznie szczęśliwym.
- Antosiu - rzekł Jacek - musisz mi pomóc przyjąć również Pana Jezusa. Te wszystkie złe rzeczy, które popełniłem, sprawiają, że rzeczywiście jestem nieszczęśliwy.
Opracowano na podstawie publikacji "Codzienny chleb dla chłopców i dziewcząt" |